Głaszczę Dziubdziusia po miękiej mordce. Już wiem, że nie pozwolę go zabić!

Gdy wchodzę do stodoły Dziubdziuś próbuje się schować za belami z sianem. Kręci się śmiesznie w kółko, tak jakby się wstydził. Podchodzę bliżej i zaglądam mu w oczy. Widzę w nich ciekawość i nadzieję. Dziubdziuś wyciąga w moją stronę pyszczek i cichuteńko rży. Głaszczę go lekko mordce i przytulam. Już wiem, że nie pozwolę zabić tego malucha. Handlarz niezbyt chętnie zgadza się na 300 złotych zaliczki płatne dziś wieczorem. Wiem, że wszyscy już szykujecie się do wizyt na grobach swoich bliskich. I bardzo przepraszam, że Wam zakłócam ten czas zadumy. Ale ten maluszek potrzebuje pomocy. Marek Sotek