Udało mi się zwabić Jagódkę i nagrać z nią porządny filmik.

Jagódka nie chce iść za tym złym człowiekiem.

Wie, że ten człowiek jest zły. One wszystkie to wiedzą, choć nie wiem skąd. Więc Jagódka zapiera się kopytkami w błotnistej ziemi jak tylko może. Ale człowiek jest silny, dużo silniejszy od Jagódki. Nie przejmuje się jej oporem, szarpie za linę. Kopytka Jagódki ślizgają się w błocie i nie znajdują oparcia, więc ośliczka metr po metrze przesuwa się za złym człowiekiem w stronę, w którą ją ciągnie. Przerażonym wzrokiem rozgląda się wokół. Szuka ratunku. Czy znajdzie się ktoś, kto jej pomoże? Może ten drugi człowiek, ten który patrzy na to wszystko i robi zdjęcia?

Ale w tym miejscu nikt nie może pomóc Jagódce. To jest skup koni na rzeź. Tu rządzi handlarz i tu są jego reguły gry. Więc człowiek z aparatem zagryza zęby i odwraca wzrok. Nie chce patrzeć Jagódce w oczy. Jest mu wstyd. Za to, że nie może wyrwać liny z rąk handlarza i zabrać stąd Jagódki. Za to, że miejsca takie jak to w ogóle istnieją. I że istnieją jeszcze gorsze miejsca, takie w których zabija się konie i osiołki. A jedno z takich miejsc Jagódka niedługo pozna.

Jest mu wstyd za to, że jest człowiekiem.

Ale Jagódka chyba nadal ma nadzieję, że człowiek z aparatem coś zrobi, bo cały czas spogląda na niego błagalnym wzrokiem. I tak, ciągnięta po błocie, znika w ciemnej czeluści jednej z chlewni handlarza.

Życie tej ośliczki kosztuje 4100 złotych. Zebraliśmy 1300 złotych. Brakująca kwota jest ogromna, dlatego muszę dołożyć 2000 złotych z pieniędzy na siano. Ale i tak brakuje prawie 800 złotych. Bardzo Was proszę o pomoc.