Karaluszek przyjechał do nas już przed dniem otwartym, więc część z Was już go spotkała.

3 kwietnia

Karaluszek to obraz nędzy i rozpaczy. Stary, wyniszczony przez lata ciężkiej pracy wałach, który dziwnie buja się na nogach. Sierść odchodzi mu płatami a grzywa i ogon z kołtunami nie do rozczesania. Próbuję temu biedakowi dać marchewkę, ale on dziwnie memle i nie potrafi jej wziąć do pyszczka. Dawno nie widziałem takiego wraku końskiego. Handlarz mówi, że trzymali go w chlewie ze świniami i próbowali odpaść na rzeź. Ale się nie udało, bo chyba chory i coś ma z pyskiem. Karaluszek patrzy się na mnie smutnymi oczkami, w których widzę lata bicia, głodzenia i pracy do utraty tchu. Nikt nigdy pewnie go nie przytulił, ani pogłaskał, bo uchyla się przed ręką. Już jutro skończy się gehenna Karaluszka, bo zarzucą mu worek na głowę i zabiją. Chyba, że uda się nam zebrać 1000 złotych zaliczki. Ale to nie będzie łatwe, bo to stary wyniszczony wałach, który nie zwraca na siebie uwagi. Marek Sotek