Lotka uratowana. Jesteście wspaniali

7 kwietnia

Gdy już wychodziłem od handlarza, usłyszałem cichuteńkie rżenie i drapanie, dobiegające z przyczepy stojącej na podwórku. Nie pytając się o zgodę, szybko podszedłem i ją otworzyłem. W środku stała Lotka. Była taka maleńka, że głowę miała poniżej drąga, który jest na wysokości zadu konia. Spojrzała na mnie smutnymi oczkami i maleńkim kopytkiem zaczęła drapać, dając mi znać, że chce wyjść. Wyciągnęła nosek i zaczęła mnie nim trącać. Czułem, że zaraz się rozkleję, więc odszedłem. Tylko w myślach sobie powiedziałem. Kochana Loteczko, jeszcze nie czas na umieranie.  Nie pozwólmy zabić tej malej klaczki. Marek Sotek