Codziennie wieczorem całe stado wraca z pastwiska. Widać wtedy, kto z kim się trzyma, kto z kim się lubi a kto nie 😉 Jedni idą szybciej, a inni, którym stare lub chore nogi nie pozwalają, drepczą powoli za nimi.
Spójrzcie tylko na te szczęśliwe konie i kucyki. To, że są tutaj, że mogą chodzić na łąkę, brykać, nawiązywać przyjaźnie – to wszystko tylko dzięki Wam, Waszemu wielkiemu sercu, wrażliwości i hojności. Dziękuję Wam. Gdyby nie Wy, już dawno by ich nie było.
Daliście im największy dar – życie.