Ośliczka Fela przyjechała już do Starego Polesia. Jest bardzo ufna, miła i przyjacielska. Zupełnie jak Jacuś

Fela jest zwykłą burą ośliczką, taką jak wiele innych. Nie jest ani specjalnie ładna ani specjalnie miła. Nie jest słodkim małym osiołkiem.  Jest taka zwykła, najzwyklejsza na świecie.

Ale czy to powód, żeby ją zabić?

Handlarz sam dał mi znać, że jest u niego ośliczka czekająca na transport do ubojni. Już się nauczył, że ode mnie dostanie parę złotych więcej niż płaci rzeźnia. A to zawsze o te parę złotych większy zarobek. Więc powiedział mi, że mogę przyjechać. Że transport jest jak zwykle w środę, ale jeśli wcześniej wpłacę zaliczkę, to parę dni jeszcze ją dla mnie potrzyma. Ale żebym się dużo nie spodziewał, bo ta oślica to nic specjalnego.

Kiedy zobaczyłem Felę, zrozumiałem o co chodziło handlarzowi. Ta ośliczka jest po prostu bardzo zwyczajna, niczym szczególnym się nie wyróżnia. W zasadzie nie ma nic, co może złapać za serce i sprawić, że ludzie będą chcieli ją ratować.

Fela pozwoliła mi się pogłaskać. Zjadła kostkę cukru i jabłko, które jej podałem. Popatrzyła na mnie z wdzięcznością, ale kiedy już wychodziłem nie próbowała mnie zatrzymać. Tak jakby nie spodziewała się, że mogę poświęcić jej czas. Może już przyzwyczaiła się do tego, że na taką najzwyklejszą i nie wyróżniającą się niczym ośliczkę nikt nie zwraca szczególnej uwagi.

I to może ją zabić! Nie mogę napisać o niej nic szczególnego, nic co zwróci uwagę i złapie za serca. 

Ale Fela też ma prawo do życia, więc chociaż spróbujmy ją uratować. Jej życie kosztuje aż 4800 złotych. 3600 już udało się zebrać. A brakujące 1200 złotych muszę wpłacić dziś wieczorem.

Bardzo Was proszę o wsparcie!