Uratowany dzięki Wam Julianek jest już u mnie. Niestety, okazało się, że ma chore kopytka.

W powietrzu unosi się okropny fetor nigdy nie sprzątanych odchodów, tak, że muszę zatykać noc. Przechodząc wzdłuż ciemnych pomieszczeń słyszę nawoływania przerażonych zwierząt. Jestem już tu kolejny raz i powinienem się przyzwyczaić. Ale nie przyzwyczaiłem się i nigdy się nie przyzwyczaję. 

Julianek stoi w gnoju i rozgląda się po oborze, jakby kogoś szukał. Zdezorientowany przestępuje z nogi na nogę i cichuteńko nawołuje. Kogo nawołuje? Tego się nigdy nie dowiemy. Handlarz nabiera wody w usta. Może to i dobrze, bo ta wiedza mogła by być nie do zniesienia.To miejsce jest przesiąknięte cierpnięciem koni, że aż ciarki przechodzą po plecach. Chcę się jak najszybciej wydostać i zaczerpnąć świeżego powietrza. Lecz najpierw się muszę dogadać z handlarzem. Bardzo Was proszę o pomoc dla Julianka.