Kategoria: Aktualności

Ale jestem pewien, że jak nikt tego nie kontroluje, to całymi dniami konie stoją pozamykane, bez wody, czy siana. Spójrzcie na Waldusia, jak łapczywie zjada wszystko co jest w jego zasięgu. Pytam się handlarza, czy ma w boksie siano i wodę, i dlaczego jest taki przerażony. Patrzy się na mnie głupkowatym wzrokiem i śmieje się bezmyślnie. Mówi, że ma wszystko, ale że tam nie można wchodzić. Próbuję się jakoś opanować, bo wiem, że jak rozkręcę aferę, to nie uratujemy Waldusia, ani kolejnych koni czekających na ubój, które stoją u tego handlarza. A nie o to nam chodzi. Życie tego biedaka kosztuje 3500 złotych, a dziś muszę wpłacić brakujące 1100 złotych. Proszę bardzo o Waszą pomoc. Marek Sotek

Marcelek, mały śliczny źrebaczek o nietypowym kremowym umaszczeniu stoi przywiązany za szyję tuż obok parkingu dla samochodów do przewozu zwierząt. Stoi i tęskni, i czeka.

Jego mamę zabrali ludzie z samochodu. Z całych sił broniła się przed rozdzieleniem z Marcelkiem. Ale ludzie byli silniejsi i w końcu wepchnęli ją do ciężarówki, między inne konie. Mały Marcelek został sam. Nie wiem, dlaczego nie zabrali i jego. Handlarz mówi, że nie starczyło już miejsca w ciężarówce, ale nie jestem pewien, czy to prawda.

Teraz przerażony Marcelek czeka. Nie rozumie co się stało. Rozgląda się na wszystkie strony i od czasu do czasu rży rozdzierająco. Może mama w końcu usłyszy i przybiegnie do niego? Zawsze tak robiła. Zawsze od razu przybiegała, kiedy tylko ją zawołał! A może ludzie zobaczą, jak bardzo Marcelek tęskni i przywiozą mamę z powrotem? Albo jego, Marcelka, zabiorą prosto do ukochanej mamy?

Tak, w tym jednym Marcelek się nie myli. Przyjadą po niego. Zabiorą go tam, gdzie zabrali wcześniej jego mamę. Ale mamy już tam nie będzie. Konie zabijane są w rzeźni jak najszybciej, jeszcze tego samego dnia. Nikt tu nie chce się bawić z karmieniem i pojeniem.

Pęka mi serce, kiedy widzę to dziecko, tak przerażone, samotne i zdezorientowane. Marcelek nie zwraca na mnie uwagi, jedyne o czym myśli to mama. Więc nie mam nawet jak go pocieszyć, uspokoić.

W środę jest kolejny transport do rzeźni. Tym razem mają zabrać Marcelka. Pewnie maluch będzie się cieszył, że w końcu się spotka ze swoją ukochaną mamą. I będzie ją wołał, aż do końca.

Nie zwrócimy Marcelkowi jego mamy. Na to jest już za późno. Ale możemy jeszcze uratować to końskie dziecko przed straszną śmiercią w rzeźni. Życie tego malucha kosztuje 3300 złotych. Wczoraj zebraliśmy zaliczkę, a dziś wieczorem muszę wpłacić brakujące 900 złotych. Jeśli się nie uda, w środę Marcelek pojedzie do rzeźni, jak wcześniej jego mama. 

Malina całe życie ciężko pracowała. Jako młody kucyk trafiła do szkółki jeździeckiej i spędziła tam całe swoje dotychczasowe życie. Praca w większości takich miejsc jest bardzo trudna i niewdzięczna. Wożenie dzieci na swoim grzbiecie od świtu do zmroku w zamian za pobyt w niewielkim boksie i garstkę owsa. Ale takie kucyki jak Malina nie znają innego życia.
A Malina starała się z całych sił, żeby jej właściciele byli z niej zadowoleni. Była grzeczna i spokojna a wszystkie dzieci lubiły na niej jeździć. Pewnego dnia spłoszyła się i przebiegła galopem pomiędzy małymi dziećmi, które zaczęły głośno płakać. Nikt nie wie, dlaczego się tak wydarzyło. Oczywiście to nie była jej wina, tylko właściciela, który jej dobrze nie zabezpieczył. Ale rodzice zaczęli mówili, że to niebezpieczny koń i nie będą tam przyjeżdżali ze swoimi pociechami. Już dwa dni później Malinka jechała do handlarza. To wszystko co dostała za lata ciężkiej pracy.
Ale ta biedna kucka chyba nie rozumie co się stało. Stoi przestraszona na terenie handlarza i rozgląda się jakby szukając swoich opiekunów. Może myśli, że jest tu tylko na chwilę, a oni zaraz po nią wrócą? Bardzo bym chciał, żeby miała rację. Ale ja wiem, że oni nigdy nie wracają. Stoję obok niej i próbuję ją uspokoić, a kucka ciągle panicznie się rozgląda. Wiem, że tutaj jej nie pomogę. Muszę wrócić do komputera i zacząć pisać i dzwonić, bo sprawa będzie bardzo trudna. Handlarz jeszcze dzisiaj chce dostać ode mnie na zaliczkę 700 zł żeby przełożyć transport do rzeźni. Powiedział, że go nie odwoła bo i tak nie uda mi się zebrać potrzebnej kwoty i prędzej czy później będzie musiał Malinę stąd wywieźć.
Oburzyłem się tymi słowami, ale nic więcej nie mogłem zrobić. 

Życie Maliny kosztuje 3400 złotych. Do tej pory udało się uzbierać 1800 złotych. Dziś koniec zbiórki. Niestety brakująca kwota jest ogromna – 1600 złotych i nie wiem, czy damy radę ją uratować.

Duduś nie rozumie, co mówi handlarz, ale myślę, że wie co się dzieje. Widzi codziennie wychodzące ze stajni osiołki i kucyki z nowymi właścicielami. A on stoi z dala i każdy omija go wzrokiem. Nikt nie interesuje się małym, szarym, zupełnie zwyczajnym osiołkiem. 

Duduś podszedł do mnie niepewnie, jakby bał się, że ucieknę i już nigdy więcej mnie nie zobaczy. Myślę, że on wie, że jego czas u handlarza dobiega końca i błagalnym wzrokiem prosi mnie o pomoc. Obiecuję, że zrobię wszystko żeby Cię uratować – pomyślałem. 

Kolejny transport do rzeźni jest jutro rano, i właśnie nim Duduś ma pojechać w swoją ostatnią podróż. Bardzo się o niego martwię. Stoi tam samotny i pewnie myśli, że go opuściłem. Proszę, pomóżcie mi go uratować. Nie wybaczę sobie, jeśli nie uda nam się go ocalić.

Życie Dudusia kosztuje 4400 złotych. Do jej pory mamy uzbierane prawie 3600 złotych. Ale już dziś koniec zbiórki. Musimy go uratować.

Niestety o Ptysiu i jego towarzyszach dowiedziałem się dopiero teraz. To co mogę zrobić, to spróbować uratować chociaż jego. Jednak sprawa nie będzie prosta. Są wakacje i bardzo trudny czas na zbieranie pieniędzy dla takich biedaków.

Życie młodego Ptysia kosztuje 3500 złotych. Na ten moment mamy uzbierane 3200 złotych. Dziś koniec zbiórki i muszą się rozliczyć za niego. Proszę Was o pomoc

Nikt nie wie, ile naprawdę Nikifor ma lat. W papierach jest dwadzieścia, ale handlarz mówi, że nie wiadomo, czy to prawda. Może mieć więcej. Pewne jest tylko, że Nikifor jest naprawdę bardzo stary.

Kopytka Nikifora wyglądają strasznie! Nie rozumiem, jak można doprowadzić jakiekolwiek zwierzę do takiego stanu, a tym bardziej tak wrażliwe i inteligentne jak osiołek. Na pewno kowal nie odwiedzał Nikifora od wielu lat, tak że jego kopytka strasznie urosły i wywinęły się do przodu.

Nikifor ledwo chodzi. Wygląda to tak, jakby każdy krok wymagał od niego ogromnego wysiłku. Nie wiem, czy to z powodu tych straszliwie przerośniętych kopyt i bólu, jaki mu sprawiają? Czy może po prostu ze starości… W każdym razie Nikifor stoi bez ruchu, ze wzrokiem skierowanym gdzieś w dal. Może przypomina sobie młode lata? A może wypatruje swojego właściciela z nadzieją, że jednak po niego wróci i zabierze go do domu…

Biedny Nikifor jest kolejnym stworzeniem, któremu po prostu skończył się termin ważności. Zestarzał się i nie jest już ani ładny, ani nie można na nim w żaden sposób zarobić. Więc właściciele uznali, że Nikifor nie zasługuje na emeryturę na łące i sprzedali go handlarzowi koni rzeźnych. 

Życie Nikifora kosztuje 4500 złotych. Do tej pory zebraliśmy 3200 złotych, a dziś muszę wpłacić brakujące 1300 złotych. Proszę Was o pomoc

Handlarz trzyma Marcysię w małej wiacie na terenie swojego gospodarstwa tak, żeby nie było jej widać z ulicy. To nie jest typowy handlarz, do którego przyjeżdżają całe transporty koni. On zajmuje się tym dodatkowo, i nie chce, aby ktoś z jego okolicy się o tym dowiedział. Dzwoni do mnie raz, na jakiś czas z informacją o koniach, czy osiołkach. Zajmuje się tym dorywczo i trzyma to w tajemnicy. Więc u niego konie stoją kilka dni i jeśli nikt ich nie kupi to zawozi je do rzeźnika.

Musiałem długo go prosić, żeby chociaż na moment wyprowadził Marcysię z wiaty. Widziałem, że jest zestresowana i pomyślałem, że chociaż krótki pobyt na zewnątrz i zjedzenie świeżej trawy pomogą jej się uspokoić. Niestety Marcysia musiała się bardzo bać bo nie zjadła nawet jednego źdźbła tylko z całych sił starała się wyrwać handlarzowi. Ciągała się w każdą stronę i chyba liczyła, że uda jej się stąd uciec, ale ten szybko przywiązał ją do wiaty. Może myślała, że gdzieś tam daleko znajdzie bezpieczne miejsce i ukryje się przed całym złem tego świata.

Bo takie ośliczki jak Marcysia zdają sobie sprawę, gdy dzieje się coś niedobrego. Niektóre z nich zamierają wtedy w bezruchu, ale Marcysia postanowiła walczyć. Tylko, że handlarz jest silniejszy i po kilku minutach odwiązał ją i szybko wprowadził do środka. Teraz Marcysia już nie ucieknie, a ja widzę  tylko gasnącą nadzieję w jej oczach.

Z trudem odchodzę i pytam handlarza o dalsze losy Marcysi. Powiedział, że stoi u niego już 5 dni więc najwyższy czas wywieźć ją do rzeźnika. 

Życie Marcysi kosztuje 4500 złotych. Dziś mija termin zakończenia zbiórki a wciąż brakuje 1100 złotych. Potrzebuję Waszej pilnej pomocy.