Udało się zebrać zaliczkę dla ośliczki Luny. Kolejna rata już w piątek.

20 listopada

Gdy byłem u handlarza usłyszałem wycie dobiegające z ciężarówki stojącej koło obory. Przez błoto zmieszane z odchodami jakoś przedarłem się przez podwórko. Ulewny deszcz i bardzo silny wiatr zagłuszał dźwięki dochodzące z samochodu. Ale ja, odgłos błagającego o życie osiołka usłyszę z pięciu kilometrów. Widziałem nadbiegającego handlarza, więc bez zastanowienia otworzyłem pakę. Zapaliłem latarkę i z ciemności wyłoniła się bura ośliczka. Spojrzała się na mnie tym mądrym i smutnym wzrokiem, jakby spodziewała się kogoś znajomego. Lecz, gdy zobaczyła mnie, w jej oczach pojawiło się rozczarowanie i rezygnacja. Widać po tej ośliczce, że dużo przeszła i nie zaznała miłości. Handlarz powiedział, że ma na imię Luna, i że dziś przywieźli ją jacyś ludzie, i że za godzinę ośliczka jedzie do rzeźni. Śmiał się, że to tak zwany szybki strzał, tysiąc złotych zarobku w pół dnia. Nawet nie będzie jej zdejmował z samochodu. Nie da jej siana ani wody, żeby mu nie zasrała samochodu, jak to określił. Wiem, że jest ciężko, ale spróbujmy uratować i Lunę. Obiecałem wieczorem przelać handlarzowi 600 złotych zaliczki. Dopiero wtedy zdejmie ją z samochodu. 

 Marek Sotek