Chyba pierwszy raz udało mi się złapać Perełkę!

Perełka wyrywa się jak tylko może. To musi być jakaś pomyłka, zaraz ucieknie temu złemu człowiekowi i zdąży dobiec do samochodu swoich ludzi, zanim odjadą. Musi być tylko bardzo szybka i na tyle silna, żeby się wyrwać.

Jednak handlarz jest szybszy i silniejszy. Ma doświadczenie. Wie, jak poradzić sobie z małą ośliczką. Wprawnym ruchem zarzuca jej na szyję pętlę z liny. Perełka szarpie się z całej siły ale to tylko zaciska linę mocniej. Handlarz nawet nie musi się starać, więc tylko stoi nieruchomo i mocno ściska koniec sznura. I cała ta scena trwa do momentu, gdy samochód z ludźmi, których Perełka uważała za swoją rodzinę, wyjedzie z podwórka i zamknie się za nim brama.

To jakby zupełnie podcięło skrzydła Perełce. W tym samym momencie przestaje się wyrywać, staje nieruchomo i patrzy na zamkniętą przed chwilą bramę. Wygląda tak smutno, że niemal pęka mi serce. Może myśli, że zawiodła? Że nie walczyła wystarczająco, żeby uciec temu złemu człowiekowi? 

Zadowolony z siebie handlarz zdejmuje Perełce linę z szyi i zostawia ją samą w zamknięciu. Próbuję zagadać do Perełki, ale ona kompletnie nie zwraca na mnie uwagi. Jej pełne smutku spojrzenie nie odrywa się od zamkniętej przed chwilą bramy. Może jednak wrócą?

Biedna smutna mała Perełka. Pewnie myśli że to jej wina. Nie dała rady, była za słaba i za wolna. A kiedy przyjedzie po nią samochód z rzeźni i wprowadzą ją do wnętrza po metalowym trapie a potem wyprowadzą tam, gdzie jest już tylko ból i strach zabijanych zwierząt, pewnie też pomyśli, że to jej wina. Że zawiodła. I że gdyby tylko dała radę wtedy się wyrwać, byłaby teraz ze swoją rodziną, a nie tu. 

Dziś kończy się zbiórka dla tej młodej ośliczki. Brakuje aż 1550 złotych.

Bardzo Was proszę o pomoc!