Łaciatek ZAPRZYJAŹNIŁ się z Jerzykiem. I zobaczcie, jaki zrobił mu się okrągły brzuszek od naszego siana!

W oborze handlarza koni rzeźnych jest zimno i mokro, z cieknącego sufitu kapią na Łaciatka krople wody. Pod nogami robi mu się już spora kałuża.

Łaciatek rży rozpaczliwie. Woła. Nie wiem, kogo. Może swoich końskich przyjaciół? Może swojego właściciela, który przed chwilą go tu przywiózł?  Handlarz chwalił mi się, że kupił Łaciatka bardzo tanio, bo właściciel potrzebował pilnie pieniędzy na wódkę. Ale tego Łaciatek nie wie, może to i dobrze.  Nie wie też, że już na jutro ustalono termin jego śmierci w pod rzeźnickim nożem. Łaciatek wie tylko, że to miejsce jest złe. Dlatego woła najgłośniej jak potrafi, ale odpowiada mu tylko ujadanie zamkniętego w kojcu psa handlarza.

Głaszczę Laciatka po mokrej sierści i drapię po szyi, ale on tylko na chwilę zwraca na mnie uwagę, a potem znowu rży, chyba jeszcze głośniej niż przedtem.

Wychodzę z obory, żeby porozmawiać z handlarzem o odkupieniu Łaciatka. A kiedy po półgodzinie wracam, Łaciatek już nie woła. Chyba zrozumiał, że to nie ma sensu i że nikt nie przyjdzie. Opiera smutno łeb na obramowaniu żłobu i wygląda, jakby płakał. Ale może to tylko moja wyobraźnia?

Życie Łaciatka kosztuje 3500 złotych. Wczoraj dzięki Waszej wspaniałej pomocy uzbieraliśmy aż 2800 złotych. Brakujące 700 złotych muszę przesłać handlarzowi dziś wieczorem. Bardzo Was proszę o pomoc.