Kategoria: Aktualności

Nie miałem w planie ratowania krówek. Zajmujemy się przede wszystkim końmi i osiołkami. Ale mała słodka Bajaderka, przytulona do mamy, patrzyła na mnie tak smutnym wzrokiem… A kiedy chciałem zrobić jej zdjęcie, zaczęła wpychać swój mokry nosek tuż przed obiektyw. Zupełnie jak nasze osiołki. Choć była wyraźnie przerażona tym miejscem i pokrzykującym na nie człowiekiem, nie mogła się powstrzymać i ciekawość brała górę.

Po prostu nie mogłem z zimną krwią wyjść i zostawić tego malucha i jego mamę z biletem w jedną stronę do rzeźni.

Nawet nie wiem, co mógłbym napisać Wam o Karotce. Chyba tylko tyle, że jest zamkniętą w sobie, małą rudą kucką. Bo cały czas, jaki z nią spędziłem, Karotka nawet się nie poruszyła. Stała jak zamrożona, starając się nawet nie drgnąć. Jakby bała się nawet głośniej odetchnąć, jakby chciała stać się niewidzialna.  Przez dłuższy czas nie poruszyła nawet oczami. Dopiero pod koniec odważyła się bardzo nieśmiało skierować na mnie wzrok.  

Czy to miejsce tak na nią działa? Czy może Karotka już tu przyjechała taka zastraszona? Tego nie jestem w stanie stwierdzić, ale nie ma wątpliwości, że ta biedna, wrażliwa kucka jest niesamowicie straumatyzowana.

Komórka, w której handlarz zamknął Zbysia, wygląda jak cela w jakimś strasznym lochu. Nie ma tu okien a zamiast podłogi jest błoto zmieszane z odchodami zwierząt. Żeby cokolwiek zobaczyć, muszę zapalić latarkę. Dopiero wtedy widzę stojącego na środku Zbysia – drobnego szarego osiołka, który mruży oczy, oślepiony światłem latarki.

Dlaczego w ogóle handlarz przywiązał Zbysia? Przecież on nie ma gdzie uciec. Bez tej liny mógłby się chociaż obrócić. Kiedy pytam o to handlarza, on tylko wzrusza ramionami i nic nie odpowiada. Pewnie nawet się nad tym nie zastanawiał.

Mały łaciaty Serniczek nie chce stać spokojnie. Drepcze, rozgląda się na wszystkie strony i rży żałośnie, nawołująco. Ne wiem, czy woła swoich końskich przyjaciół, czy może właścicieli, którzy go tu przywieźli i zostawili. Tu, czyli do skupu koni rzeźnych.  

Handlarz mówi, że rżał tak całą noc, aż w domu go było słychać.

Serniczek to śliczny kucyk. Pięknie umaszczony, grubiutki. Nic mu nie brakuje. Dlaczego ma iść na rzeź? Nie wiem, nie rozumiem tego ani nie chcę rozumieć. Zresztą to nie ma znaczenia. Ludzie znajdą setki powodów, żeby usprawiedliwić swoje decyzje i działanie.