Kategoria: Uratowane

Drodzy Przyjaciele, niestety nadszedł czas, że muszę Was prosić o pomoc inną niż zwykle. Wyjątkowo nie chodzi o kolejne zabiedzone, skazane na rzeź zwierzę. Duma nie pozwala się przyznać, ale jest połowa miesiąca a nam powoli zaczyna brakować środków na utrzymanie ośrodka. Wszyscy wolą wpłacać na ratowanie kolejnego zwierzaka, za co oczywiście jestem bardzo wdzięczny, natomiast koszty które ponosimy aby zapewnić im utrzymanie wielokrotnie przewyższają kwotę potrzebną na wykup.

W moim ośrodku znajduje się na ten moment ponad 80 uratowanych zwierząt, w tym konie, kucyki i osiołki. Ratuję je przed samotną i pozbawiającą resztek szacunku śmiercią u rzeźnika. Schronienie znajdują u mnie zwierzęta niechciane, niepotrzebne, przynoszące człowiekowi jedynie wstyd i kolejne koszty. Są te stare, schorowane, potrzebujące ciągłej opieki weterynaryjnej, są matki z dziećmi. Staram się nigdy nie odmawiać pomocy, bo dla mnie każde życie jest cenne.

Niestety, przyszedł czas, że środki na utrzymanie się kończą. Do tej pory miałem kilka stałych firm i sponsorów którzy pomagali mi w utrzymaniu zwierząt. Teraz większość z nich ma duże wydatki na koniec roku, kończą się środki z budżetów.

Wynajem stajni wraz z 4 hektarami łąk, zatrudnienie dwóch osób, opieka kowala, weterynarza, zakup specjalnych karm dla starych i chorych koni, owies, marchewka, słoma i siano to koszt około 39 000 złotych miesięcznie.

Osoby które mnie znają, wiedzą, że nigdy wcześniej nie prosiłem o wsparcie w utrzymaniu ośrodka. Zawsze jakoś dawałem radę. Kombinowałem na czym można oszczędzić, co można kupić w kolejnym miesiącu.
Niestety, tym razem nie uda mi się bez Waszej pomocy. Aby dalej działać jak dotychczas i ratować kolejne zwierzęta potrzebuje Waszego wsparcia. Teraz każda złotówka się liczy i każde udostępnienie zbiórki. Bardzo Was proszę o pomoc.

Maleńki nic nie rozumie z tego, co dzieje się dookoła. Dopiero uczy się świata. Wcześniej świat był ciepły i bezpieczny, wypełniony zapachem mamy i smakiem mleka. Wokół siebie Maleńki czuł i słyszał stado. Czuł się otoczony miłością, szczęśliwy i bezpieczny.

Teraz wszystko się zmieniło. Świat jest ciemny, zimny i przesiąknięty lękiem. Maleńki czuje strach mamy. Mama inaczej pachnie, pachnie strachem. Nawet mleko mamy smakuje teraz inaczej. A wokół nie ma stada. Zostali zupełnie sami.

Widzę, jak drobniutkie ciałko Maleńkiego trzęsie się ze strachu. Mam ogromną ochotę wziąć go na ręce i przytulić, pocieszyć. Poczuć dotyk miękkiego gęstego futerka i zapach, jaki mają tylko takie maleńkie owcze dzieciątka.

Teraz wszyscy szykujemy się do Świąt. Kupujemy prezenty, ubieramy choinki, pieczemy pierniczki. Czekamy na wigilię. To taki radosny czas, najpiękniejszy w roku.

Niestety Marysia i Maleńki nie doczekają Wigilii. Jutro jadą do rzeźni, wszystko jest już ustalone i zamówiony jest transport. Handlarz nie chce czekać. Ma świąteczne wydatki, mówi. Po długich namowach zgadza się, że przełoży transport, jeśli dziś wpłacę mu zaliczkę. Przynajmniej 1300 złotych.

Nadchodzi Boże Narodzenie. Każdy z nas myśli o przygotowaniach, o ostatnich zakupach. Każdy wydaje dużo więcej pieniędzy niż zwykle. Dlatego wiem, że będzie bardzo trudno uratować Marysię i Maleńkiego. Ale nie będę mógł usiąść do wigilijnego stołu wiedząc, że nawet nie spróbowałem.

Dlatego mimo wszystko proszę, pomóżcie. Jeśli tylko możecie. Jeśli jesteście w stanie do świątecznych wydatków dodać jeszcze ten, choćby najmniejszy. Jeśli znajdziecie odrobinę czasu. Pomóżcie chociaż najmniejszą wpłatą. Być może będziemy w stanie razem dać Marysi i Maleńkiemu najpiękniejszy prezent – życie.