Kategoria: Uratowane

Drodzy Państwo, zwracamy się z ogromną prośbą o pomoc w uratowaniu maleńkiego Pomponika i jego mamy Pusi. Nie planowałem teraz wykupywać kolejnych zwierząt, okres świąt nie sprzyja pomaganiu bo każdy ma setki spraw i wydatków, ale gdy rozliczając się za innego konia z handlarzem, zobaczyłem je wciśnięte w kąt, czekające na ostatni transport, nie mogłem już odejść. Stały tam takie małe, takie przestraszone, drżące za każdym razem, gdy zbliżał się do nich człowiek. Maluszek wtulał się w mamę, starał się za nią schować. Uwiązane liną, szarpały się, ale z takich miejsc konie nie uciekają. Tu się pilnuje pieniędzy.

Handlarz powiedział, że kupił je od prywatnej osoby ale trzymać nie ma zamiaru. Na święta potrzebuje pieniędzy no i wyjeżdża na Nowy Rok, nie będzie miał kto koło nich chodzić. Musi obora być całkiem pusta. Nie pytałem handlarza czy mu nie żal. Gdy byłem tu ostatnio pokazał mi dwa piękne srokate źrebaki, ale gdy zadzwoniłem następnego dnia by dowiedzieć się o cenę, już ich nie było. W nocy pojechały na rzeź i nim wstało słońce już nie żyły. Gdy rozżalony spytałem, dlaczego je wywiózł, powiedział, że on nie może wszystkiego trzymać i ciągle czekać na pieniądze.

Wiedziałem, że jeśli Pusia i Pomponik mają żyć, muszę działać natychmiast. Zacząłem się targować. Na początku handlarz nie chciał rozmawiać, mówiąc że nie dam rady ich spłacić. Uprosiłem go by dał mi szansę. Dał szansę im. Za konie, ich transport i czekanie na pieniądze chce 4600 zł. Jeśli do środy wpłacę 2000 zł zaliczki, resztę będzie trzeba dać najpóźniej 28 grudnia. Wiem, że jeśli nie uda się rozliczyć w umówionym czasie, nie będzie żadnej szansy na dodatkowe dni.

Pewnych rzeczy nigdy nie zrozumiemy. Jak można sprzedać na rzeź mamę i dziecko? Zabić te dwie niewinne istoty, a pieniądze skalane krwią przeznaczyć na prezenty wigilijne i wyjazd? One tak bardzo chcą żyć, ale od ludzi dostały wyrok śmierci. Gdy patrzyłem na nie, jak się do siebie przytulają a maleńki Pomponik ssie cycka, jak nieświadome zbliżającej się śmierci dreptają po maleńkim boksie i cicho rżą do siebie, poczułem niewyobrażalny smutek i żal. Ile w tym momencie koni czeka właśnie na ostatni transport? Mam z dziećmi, źrebaków, staruszków, babć i chorych lub niepotrzebnych koni. Za chwilę nie pozostanie po nich nawet wspomnienie. Idą święta, a one idą na rzeź. Całego świata na pewno nie uratujemy. Ale możemy dać życie maleńkiemu Pomponikowi i jego mamie. Czasu jest naprawdę niewiele. Bardzo Was proszę o pomoc dla mamy ze źrebaczkiem.
Proszę, podarujmy im życie w te Święta.